Toronto, 1941. Als Olivia Rosetti wordt vrijgelaten uit het heropvoedingsgesticht blijkt ze niet welkom bij haar familie. Op wonderlijke wijze vindt ze een plekje bij weduwe Ruth Bennington. Aanvankelijk is de bedoeling voor slechts een tijdje, maar als de vrouwen erachter komen dat ze een pijnlijk verleden delen, besluiten ze een opvanghuis te openen voor vrouwen die zich in dezelfde situatie bevinden als zij eens. Die beslissing leidt tot de nodige onvoorziene ontwikkelingen. Tamelijk onvoorstelbaar is wat er in deze roman wordt verteld over de behandeling vrouwen die begin vorige eeuw ongehuwd of ongewenst zwanger waren, maar vrijwel alles daarvan berust op feiten. Dat dit verhaal rauwe randjes kent, indringend is en de emoties niet onberoerd laat, kun je dus wel stellen. Maar het heeft daarnaast ook een rooskleuriger, hoopgevender kant. Want het illustreert de (genezende) kracht van onvoorwaardelijke liefde, het geloof in God en onderlinge verbinding, en er is sprake van een romance. Alles bij elkaar maakt het een aangenaam geheel en daarmee is het een fijne roman om te lezen. Verberg tekst